Υπάρχει μια τάση που γεννιέται. Λέγεται ‘digital detox”. Και δεν σημαίνει μόνο το να αφήνεις το κινητό σου στην άκρη
Η ιδέα, η κατάσταση, το θέαμα είναι όλα γνωστά. Ο γιος μου, οι φίλοι του, οι φίλοι μου, ο πλανήτης όλος είναι επί της οθόνης, Είμαι, είσαι, είμαστε, είναι.
Και όμως, ακόμα και ανάμεσα στους γκουρού του ψηφιακού κόσμου, υπάρχουν εκείνοι που μετά από τον κορεσμό, το βαρύ κόλλημα, τον εθισμό με την οθόνη, ψάχνουν να βρουν τρόπους για την ”απεξάρτηση”.
Η ιδέα του ”digital detox” είναι νέα, καθόλου παραδόξως αναπτύσσεται στην ευρύτερη περιοχή του San Fransisco -που ως γνωστόν, κατέχει παραδοσιακά τα πρωτεία της αμφισβήτησης από ιδέες μέχρι gay κινήματα- και μιλά για αυτό που όλοι σχολιάζουμε αλλά λίγοι τολμούμε: για το πώς δεν θα είμαστε τόσο πολύ φρακαρισμένοι πάνω από ένα κινητό.
Διοργανώνονται, μάλιστα, camps στα οποία παραδίδεις το κινητό σου στην είσοδο και μπαίνεις μέσα κάνοντας πράγματα με άλλους ανθρώπους. Μιλάς (βασικό, ξέρεις…), παίζεις, σχεδιάζεις, ασκείς δεξιοτεχνίες και τελικά ξεχνάς για λίγο ή και για μέρες το πώς είναι να ζεις χωρίς την οθόνη.
Τις προάλλες ένα ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ3 έδειχνε έναν Γάλλο δημοσιογράφο που ξεκίνησε απ’ την πατρίδα του, κλείδωσε σε ένα συρτάρι το κινητό του και αποφάσισε για τρεις μήνες να κάνει όλα όσα θα έκανε αλλά άνευ οθόνης. Πήγε στην Αμερική, στη Silicon Valley, στο Palo Alto της California όπου υπάρχουν αναρίθμητες εταιρείες που σχεδιάζουν το μέλλον και μίλησε με εφήβους που είναι στο δωμάτιό τους με πέντε οθόνες (κανα δυο κινητά, ένα lap, ένα desk, μια ταμπλέτα) για να βλέπουν ταυτοχρόνως κι από ένα κοινωνικό δίκτυο χωρίς να χάνουν δευτερόλεπτο.
Ο όρος ”social slaves” (σκλάβοι των κοινωνικών δικτύων) είναι, μάλλον, εύστοχος. Μαζί, περιέγραψε το πώς εκατοντάδες εκατομμύρια νέοι αρκούνται σε μια επιφανειακή γνώση άπειρων πληροφοριών τις οποίες τις έχουν ξεχάσει μετά από ένα σύντομο σκρολάρισμα.
Θα μου πείτε, σύμφωνοι, μιλάμε για αυτοκίνητα εδώ. Σωστά; Σωστά. Μιλάμε για αυτά. Αλλά και για όποια αφορμή μας συνδέει με αυτά. Και υπάρχει μια τέτοια με automotive όρους. Είναι ο κατακλυσμός από digital αυτοκίνητα.
Κάποια προωθούν τις τεχνολογίες πιο διακριτικά, κάποια άλλα υπερθεματίζουν σε τεράστιο βαθμό. Προφανώς, το χρήμα είναι στο βάθος του τούνελ. Και ένα νεανικό κοινό που ενηλικιώνεται με το να αρκείται σε επιφανειακή γνώση.
Σε λίγα μόλις χρόνια, δεν θα έχει σημασία να ξέρεις να στρίβεις, φρενάρεις, ελέγχεις. Δεν θα χρειάζεται καν να βλέπεις. Θα πηγαίνει μόνο του. ΄Η αν είσαι ψηφιακός petrolhead, θα πλαγιολισθαίνει μόνο του. Η BMW, για παράδειγμα, έχει έτοιμο το software ακόμα και για αυτό, όπως μπορείτε να δείτε στο παρακάτω vid.
Ζούμε σε μια μεταβατική εποχή. Ποτέ δεν είχαμε τόσα συνδεδεμένα μεταξύ τους αυτοκίνητα, σπίτια, γραφεία, ανθρώπους, ιδέες. Αλλά και ποτέ άλλοτε δεν κυοφορούνταν τόσοι ”ασύνδετοι” με την οδήγηση οδηγοί. Ή μάλλον, χειριστές. Ή μπορεί ούτε αυτό. Επιβάτες. Σκέτο.
Μιας και ζούμε, λοιπόν, σ’ αυτήν, οδηγείστε ακόμα. Μυρίστε τη γόμα, συγκεντρωθείτε στην οδήγηση, στο apex, στην απόλαυση, στην ευθύνη. Και αφήστε το κινητό στην άκρη, έστω για λίγο. Ακόμα και κλειστό. H απάντηση βρίσκεται στη χρήση. Κι όχι στην κατάχρηση.
Κι αν είναι να σας κάνει παρέα ένα μη ψηφιακό αυτοκίνητο ή ένα τέτοιο που δεν λοβοτομεί την ευχαρίστηση, ακόμα καλύτερα. Όσο υπάρχει καιρός.
Photo: F1 archive
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
