«Όσο πιο ευγενικά φερθείς στο τέρας, τόσο πιο γρήγορα θα φτάσεις». Αυτός ήταν ο νόμος του Niki Lauda. Κι αυτό το κείμενο είναι η δική του κληρονομιά προς εμάς
In memoriam
Ήταν σε μία συνέντευξή του πριν το Grand Prix του ’84, στην Πορτογαλία. «Το μυστικό είναι να νικήσεις πηγαίνοντας όσο πιο αργά γίνεται», είπε σε μια στιγμή, εκτοξεύοντας μια φιλοσοφική αύρα στην ατμόσφαιρα του press room
Μα «να νικήσεις πηγαίνοντας όσο πιο αργά γίνεται»; Πώς γίνεται; Όταν διάβασα την ατάκα νόμισα πως άκουσα βουδιστικό μάντρα μοναχού που ζει στο trance της αταραξίας. Κάπου στο Θιβέτ.
Πάντως, σίγουρα όχι κάποιου που τον Αύγουστο του ’76 είχε βγει με καμμένο πρόσωπο, ένα αφτί λιγότερο, χωρίς βλεφαρίδες και τοξικά αέρια στους πνεύμονες μετά το ατύχημα στο Nuerburgring.
Ναι, ήταν δυνατό το μπαμ.
Η οδήγηση και ο Νόμος της Εντροπίας
Αυτομάτως, σαν trailer πέρασαν από μπροστά μου μετεφηβικά σπιναρίσματα, κανιβαλλιστικά κατεβάσματα σε σασμάν που σφάδαζαν σε κάθε άφημα του συμπλέκτη, λάστιχα που στρίγγλιζαν και άλλες ψυχώ καταστάσεις.
Δεν είχα ιδέα για το μεγάλο Νόμο της Εντροπίας: ο εκφυλισμός της ενέργειας διαπερνά τα πάντα. Από τα παγάκια που σιγά σιγά λιώνουν στο ποτήρι μέχρι το σύμπαν.
Ήταν ένας γερμανός μαθηματικός, ο Rudolf Clausius, που πήρε τις ελληνικές λέξεις «εν» και «τροπή» και σχημάτισε μια καινούργια έννοια, την «entropie» σε αντίθεση με την «energie» θέλοντας να δείξει τον ενεργειακό εκφυλισμό.
Ένα μονοθέσιο της Formula 1 είναι κι αυτό ένα μηχανικό σύστημα που τείνει προς την εντροπία. Και ως εκ τούτου, όσο πιο ευγενικά του φέρεσαι, όσο πιο προοδευτικός είναι ο τρόπος που το χειρίζεσαι τόσο περισσότερο παρατείνεις την ενέργεια του. Αυτό εννούσε ο Niki Lauda
Οι Μεγάλοι του σπορ και η ευγένεια προς το τέρας
Στα χρόνια που ο Schumacher ήταν με τον Barrichello στη Ferrari, κάποιοι έλεγαν πως ουσιαστικά δεν τους χώριζε διαφορά ταχύτητας. Μόνο που ο πρώτος έπαιρνε την καρό σημαία και ο δεύτερος πήγαινε στο συνεργείο.
Οι οδηγοί που πίεζαν αυτοκίνητο και μηχανικά μέρη μην αντιλαμβανόμενοι την εντροπία βρέθηκαν νεκροί ή χαμένοι. Ή νωρίς στο σπίτι τους που δεν είναι και τόσο κακό.
Για παράδειγμα, ο Eugenio Castellotti πίεζε πάνω από τα όρια της εντροπίας και βρέθηκε γρήγορα κοντά στο Θεό.
Ο μπαμπάς Rosberg ήταν θεαματικός αλλά τα αυτοκίνητα του αν είχαν μιλιά θα τον διαολόστελναν.
Ο Mansell μπορεί να μη μάσαγε μία ακόμα και με ένα πιστόλι στον κρόταφο ή, όπως λένε κάποιοι, να ήταν εξίσου γρήγορος με τον Senna, αλλά προφανώς δεν είχε το θεϊκό touch του Βραζιλιάνου που μπορούσε να κρατάει στο όριο ακόμα και την ευπαθή Lotus των αρχικών του χρόνων μειώνοντας, όσο δυνατόν, τη φθορά
Αντίστοιχα, σε επίπεδο όλων ημών των θνητών, απαιτεί μια διανοητική και οδηγική ωριμότητα το να πας γρήγορα χωρίς να καταφύγεις σε κανιβαλισμούς. Εξ ου και ποτέ μου δεν κατάλαβα τις «Βούτες» και τις «Μαύρες». Tragic. Απ’ όλες τις απόψεις. Οδηγικά, αισθητικά, πολιτισμικά.
Όπως γράφω και στον πρόλογο, σε πίστα ή δρόμο «η συμπάθεια προς το διάβολο» είναι ο δρόμος της οδηγικής ανέλιξης. Κι ας μην ακούς το ομώνυμο τραγούδι των Rolling Stones.
Την επόμενη φορά που βγαίνει από μέσα σου η καγκουριά, ή έστω όταν ασκείς μεγάλη γωνία τιμονιού στο apex, θυμήσου το
Οι περισσότεροι Μεγάλοι -με σκόπιμο κεφαλαίο- είχαν αναπτύξει μια τέτοια προσέγγιση. Ο Schumacher ήξερε το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. Ο Lauda το ίδιο. Ο Prost σχεδόν «άκουγε» τι συνέβαινε στον κινητήρα. Ο Fangio, επίσης
Είναι βράδυ. Έβαλα δυο παγάκια με Jack στο ποτήρι. Άκουσα τα μικροσκοπικά «τικ – τικ». Είναι η εντροπία που τείνει στο λιώσιμό τους.
Μαζί ήχησε και μια φωνή απ’ το παρελθόν. «Να νικήσεις πηγαίνοντας όσο πιο αργά γίνεται». Η τέχνη του να διατηρείς το αυτοκίνητο σε ισορροπία των μερών κόντρα στην αποσύνθεση. Μυστικιστικά. Σαν βουδιστής μοναχός
Στην υγειά σου, Μεγάλε Niki, εκεί όπου είσαι.
Το μεγάλο υστερόγραφο
Ο Andreas Nikolau «Niki» Lauda ήταν Αυστριακός πρώην οδηγός αγώνων και τρεις φορές πρωταθλητής Φόρμουλα 1 (1975, 1977 και 1984).
Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση ίδρυσε και διηύθυνε δυο αεροπορικές εταιρείες (Lauda Air και Niki), ενώ υπήρξε διευθυντής του αγωνιστικού τμήματος της Jaguar στη Φόρμουλα 1 για δυο χρόνια.
Τον Σεπτέμβριο του 2012 ανέλαβε τη θέση του μη εκτελεστικού προέδρου του αγωνιστικού τμήματος της Mercedes AMG Petronas F1 και συνέβαλε πολύ στη μεταγραφή του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή Λούις Χάμιλτον στην ομάδα.
Ο Niki Lauda πέθανε κάνοντας διακοπές στην Ίμπιθα.
22 Φεβρουαρίου 1949 – 20 Μαΐου 2019. In memoriam.
Photo: Google/ Getty
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
