Flashback στα Λιμανάκια. Κόντρες και όργια στο πέταλο της ανομίας

Τα Λιμανάκια, δηλαδή οι στροφές αμέσως μετά τη Βουλιαγμένη με κατεύθυνση προς Βάρκιζα, ήταν τη δεκαετία του ’90 το παράνομο, εκρηκτικό πάρτι που στηνόταν αυτοσχέδια στο δρόμο. Οι αναμάρτητοι ήταν λίγοι. Και πολλοί οι θεατές. Αυτή είναι η αναδρομή του Σ. Νταντάμη στα χρόνια του ζειν επικινδύνως

Η θέα από τα Λιμανάκια είναι ωραία. Και η αλληλουχία στροφών γινόταν το θέατρο ενός παράλογου χαβαλέ. Για τα μέτρα μιας άλλης εποχής, ήταν ο κανόνας για ραντεβού στο πάρκινγκ. Εκεί, στο κλασικό πέταλο

Χρονολογία: κάπου στο ’98. Ημέρα: κάθε Πέμπτη βράδυ. Τόπος εγκλήματος: στα «Νου-Που»

Πρωταγωνιστές: γρήγοροι απ’ όλη την Αθήνα. Από Διόνυσο και Μπουρνάζι μέχρι Νίκαια και Γλυφάδα.

Θεατές: πάντα πιστοί και τρελαμένοι. Έκαναν το Καραΐσκάκη να μοιάζει εκκλησία.

Όποιος είχε την τύχη ή την ατυχία (αναλόγως στρατόπεδου) να περάσει τα βράδια του εκεί, έζησε τη Βοζνία Ερζεγοβίνη της αυτοκίνησης. Πώς είπες; ESP, μέση κατανάλωση, εκπομπές ρύπων; Λυπάμαι. Φίλος, αρ γιου τόκιννγκ του μι;

«Βούτα» και «Μαύρη», ευθείες, δυναμόμετρα και Λιμανάκια

Η δικιά μας Corkscrew, το parking στην Βάρκιζα και το αυτοσχέδιο drift challenge.

Επί του τελευταίου, όταν ακόμα δεν υπήρχε η σπορά με sleeping policeman -επί το ελληνικότερον, σαμαράκια.

Μια εποχή πριν σβήσει τα φώτα ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας. Ακραία κίνηση του τότε δημάρχου. Τώρα τα σβήνει μερικές φορές ο Κωνσταντέλλος, ο νυν δήμαρχος των 3Βήτα (Βούλα-Βουλιαγμένη-Βάρη). Γρηγόρης, κι αυτός. Το ΄χει το όνομα φαίνεται

Στην προσπάθεια να αποθαρρύνει τη μάζωξη και τις κόντρες, σκοτείνιασε τόσο τις στροφές στα Λιμανάκια που τρομάζουν οι αμύητοι. Ναι, αλλά αφού και πρώτα τρόμαζαν. Ποια η διαφορά δηλαδή;

Τεσπά. Από την Αργυρούπολη μέχρι τη Βάρκιζα κάθε εκκολαπτόμενος ”Schumi” έβγαζε στην άσφαλτο τα οδηγικά του απωθημένα. Και ξεχνούσε αν ήταν δικηγόρος ή φαναρτζής.

Προφανώς και δεν ήταν όλα αγγελικά πλασμένα

Με τόσο κόσμο και αυτοκίνητα τα ατυχήματα ήταν συχνά, υπήρχε θόρυβος, αίσθηση αναρχίας ενώ γινόταν εύκολα βούτυρο στο ψωμί για το δελτίο ειδήσεων του Star με εξέχοντες δημοσιογράφους.

Καταπληκτική περιγραφή του τελευταίου: «Η κάμερα του Star κατάφερε να διεισδύσει στα άδυτα...» . Ποια άδυτα, βρε ταλέντα; Τα αρχεία του JFK είναι;

Είχε όμως ένα καλό: όσοι δεν έμαθαν στο σχολείο τον ορισμό της εφαπτόμενης, μπόρεσαν να πάρουν μια γεύση στο πέταλο στα Λιμανάκια.

Φήμες που θέλουν πιο πολλά Swift GΤi στο Σαρωνικό απ’ ότι καβουράκια, ελέγχονται ως αναληθείς. Κατέβαινες για τρεις ώρες και ζούσες οδηγικό κρεσέντο

Οι κόντρες στη Βάρκιζα και τα μαύρα σκοτάδια

Όλοι «πατούσαν» με όλους

Στην πρώτη γραμμή «σαξόραλλα», Punto GT, Civic VTi, Renault 5 GT, παλιοσειρές Uno αλλά και κάποια θηριώδη Escort Cosi.

Ατμόσφαιρα vs turbo. Ακομπλεξάριστα.

Οι ιπποδυνάμεις σε πιο γήινα επιπεδα απ’ τα σημερινά αλλά και ένας ενθουσιασμός που πλέον τον έφαγε το μνημόνιο. Αν είχες €30 στην τσέπη, τα έβαζες βενζίνα. Δεν τα έκανες μασούρι

Με τα 160 άλογα του Civic που κατεβαίναμε ήμασταν πάντα μέσα στο παιχνίδι.

Ναι, σύμφωνοι, μπορεί τα νούμερα να φαίνονται αστεία με τα σημερινά δεδομένα, εξασφάλιζαν όμως άφθονο θέαμα. Σήμερα υπάρχουν τα κοντρομαθηματικά, οι κοντρομάνατζερ, (πάρα) πολλά άλογα, ελάχιστα «πατήματα». Ευτυχώς.

Ό,τι άσχετα διάβασα για το θάνατο του Mad Clip

Προσωπικό μου hot spot;

Η Βάρκιζα. Συγκεκριμένα, το πάρκινγκ που λέγαμε παραπάνω. Drift challenge αλά 90’s.

Kόσμος στα όρια της έκστασης, σύννεφα από καμένο λάστιχο, ατελείωτα drift, αγαπημένες Alfa 75, BMW 3-άρες ταλαιπωρούσαν ημιαξόνια, διαφορικά και κατοίκους της περιοχής.

Μπλε φάρος και ο κόσμος έτρεχε σαν να ‘ρθε το ΣΔΟΕ στις Σπέτσες.

Με μια αίσθηση του χιούμορ απίστευτη, ναι, θα το παραδεχτώ γηπεδικού χαρακτήρα αλλά ένωνε τάξεις και κοινωνικές φυλές. Θυμάμαι ένα Cosi να ανοίγει τα παράθυρα και να ακούμε τον Στέλιο Διονυσίου στο «Συλλαμβάνεσαι Απόψε». Πιο cool πεθαίνεις

Κλίμα ανομίας; Σαφέστατα. Θυμάμαι ένα RX-7, που έκανε ”donuts” στη Βουλιαγμένης. Με τόσο κόσμο τριγύρω είχαν κλείσει και τα δύο ρεύματα κυκλοφορίας. Πολλοί συνταξιούχοι πήραν μεγαλύτερη δόση ηρεμιστικού εκείνο το βράδυ.