Κάπου στην Κοζάνη. Μια Toyota Celica GT TA60. Μελέτη. Υπομονή. Πολλές μετατροπές. Εντάξει,ακόμα περισσότερη νοσταλγία. Α, και μερικά τσιγάρα που αναβοσβήνουν. Αυτή είναι η ιστορία του ανθρώπου με το μαύρο old school στο γκαράζ
Η μαύρη Toyota Celica στο γκαράζ. Στιγμή μοναχική που κρύβει μερόνυχτα σχέσης μαζί της
Τον Γιώργο τον γνώρισα πριν λίγα χρόνια. Άνθρωπος με γνώσεις και μετρημένος. Σπάνιο αγαθό στις μέρες μας
Πάνω στην κουβέντα μου είπε για μια Celica που έχει στο γκαράζ του. Αυτό ήταν μόνο η αρχή. Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά την γνωριμία μας και με αφορμή μια φωτογράφιση που κάναμε στην Celica πριν λίγο καιρό με τον Jandri, αποφάσισα να γράψω δυο αράδες γι’ αυτόν τον άνθρωπο και το δημιούργημά του.
Αγαπητή Celica
Το αυτοκίνητο είναι μια Toyota Celica TA60, μοντέλο του 1982, στη συνηθισμένη Liftback εκδοχή και αγοράστηκε μεταχειρισμένο το 1992.
«Άλλο αυτοκίνητο είχα στο μυαλό μου να πάρω», λέει ο Γιώργος. «Κατέληξα σ’ αυτό, όμως, αν και ακριβότερο, καθώς ήταν το μόνο αυτοκίνητο που πραγματικά γουστάριζα!».
«Αυτό το αυτοκίνητο φτιάχτηκε με μεράκι, μελέτη και προσωπική εργασία, είναι το διαμάντι μου και χαίρομαι όταν το δείχνω στους άλλους, όταν με ρωτούν γι’ αυτό, το καμαρώνω» μου λέει, όταν τον ευχαρίστησα για τον χρόνο που μου αφιέρωσε γι’ αυτή την κουβέντα, παρά το στενό πρόγραμμα της Κυριακής που είχαμε και οι δύο.
Αρχικά, το αυτοκίνητο είχε έναν κινητήρα 2TB, με 86 άλογα και με δύο διπλά καρμπυρατέρ. Ως γνήσιος petrolhead σιγά σιγά θέλεις πάντα κάτι δυνατότερο, γιατί συνηθίζεις, «τελείωνε γρήγορα, ήθελα κι άλλο» λέει ο Γιώργος.
Μετά τα πρώτα τρία χρόνια, λοιπόν, άρχισαν οι αλλαγές. «Τότε άρχισα να ψάχνω για 4AGE …», λέει γελώντας. Το 1995 ένας κινητήρας 1600 κυβικών με 124 ατμοσφαιρικά άλογα ήταν κάτι πρωτόγνωρο. «Τον είχαμε θεοποιήσει! Ήταν ένας κινητήρας με μεγάλες γωνίες βαλβίδων, πολύ δυνατός»
Έμπαινε στην ΑΑ63 Celica, αλλά δεν υπήρχε πουθενά τέτοιο αυτοκίνητο για να βρεθούν ανταλλακτικά, οπότε ο δότης ήταν ένα Corolla ΑΕ86 Zenki που δώρισε σαζμάν, διαφορικό και τον πολύστροφο κινητήρα. Άρχισαν, λοιπόν, να γίνονται οι μετατροπές!
Ο κινητήρας τοποθετήθηκε κάτω από το καπό και στο πίσω μέρος έγινε ένα «πάντρεμα» μεταξύ του διαφορικού της Celica και του ΑΕ86, καθώς οι διαφορές ήταν τεράστιες. Επίσης, μπήκαν πάνω στα πίσω άκρα τα δισκόφρενα από το ΑΕ86.
Τα πάντα στη μαύρη Celica εμπεριέχουν προσωπική δουλειά. Φτιάχνοντας ή μεταποιώντας τα αρχικά κομμάτια. «Τότε δεν είχαμε έτοιμες λύσεις, όλα έπρεπε να φτιαχτούν εξαρχής». «Για να φτιάξεις κάτι μόνο σου, αρχικά πρέπει να καταλάβεις πώς δουλεύει», μας εξηγεί ο ιδιοκτήτης της
Κουβέντες για αμάξια με φόντο την καύτρα του τσιγάρου
Αφού το καταφέρεις αυτό, μπορείς να το κάνεις και καλύτερο, ώστε να το φέρεις στα μέτρα σου» είπε ο Γιώργος και άναψε ένα West κόκκινο.
«Στη δεκαετία του ’90, ξέρεις, δεν ήταν πολλά τα αυτοκίνητα που ξεπερνούσαν εύκολα τα 200 km/h, πόσο μάλλον αν μιλούσες για ανάρτηση με coilovers. Σε κοιτούσαν σαν εξωγήινο, ήταν πολύ προχωρημένα πράγματα για εκείνη την εποχή», πρόσθεσε με έναν τόνο στην φωνή του, που πρόδιδε νοσταλγία.
Αφού έγιναν οι παραπάνω τροποποιήσεις, το αυτοκίνητο έφυγε το 1995 από την κατοχή του Γιώργου, επέστρεψε όμως το 2005 και πάλι σε αυτόν, σε άσχημη κατάσταση. Τότε οι αποφάσεις που μπορούσαν να παρθούν για το μέλλον του αυτοκινήτου ήταν δύο. Το πετάς για να γίνει κουτάκι αναψυκτικού ή το φτιάχνεις όπως ακριβώς θες. Περιττό να πω ποια πάρθηκε.
Επειδή το αυτοκίνητο δεν εκτελούσε πλέον χρέη καθημερινού, άρχισαν οι εκτενείς μετατροπές και το παιχνίδι. Φτιαχνόταν σιγά σιγά για έναν σκοπό και μόνο. Να βγάζει γούστα
Αρχικά βελτιώθηκε η ανάρτηση μπροστά. Έγιναν φτιαχτά coilovers, camber plates, προσθήκες σε τμήματα της ανάρτησης, για να έρθουν οι γωνίες της, ακριβώς εκεί που είχε υπολογιστεί. «Μέχρι και την θολόμπαρα έφτιαξα μόνος μου, ακόμα και αυτό το τόσο απλό κομμάτι δεν υπήρχε έτοιμο για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο».
Στη συνέχεια, ο κινητήρας λύθηκε στον πάγκο, αλλάχτηκαν όλα τα μέταλλα του, μπήκαν νέα πιστόνια που ανέβασαν τη συμπίεση από 9.4 σε 10.2, κατέβηκαν το κεφαλάρι και ο κορμός από 0.15mm, έκαστο και έγινε ροϊκή στις έδρες των βαλβίδων, ώστε να «διωχθούν» όλα τα «σκαλοπάτια».
O Γιώργος, ο ιδιοκτήτης της, λέει πως «όταν δούλεψε για πρώτη φορά με τον νέο κινητήρα είχε αισθητή διαφορά». Η τελική συμπίεση έφτασε στο 10.6. Μετά, ο κινητήρας απελευθερώθηκε απ΄ όλα τα περιττά, κινητά μέρη και δόθηκε έμφαση στο στροφάρισμα
Οι επεμβάσεις
Το βεντιλατέρ έγινε ηλεκτρικό και πλέον ήταν πάνω στο καινούριο, τρίστηλο ψυγείο, που πιάνει τη μετόπη από άκρη σε άκρη, καμιά σχέση με το ψυγειάκι της μαμάς Toyota. Εκεί μπροστά, μπήκε και το ψυγείο λαδιού.
Ένας ρυθμιστής πίεσης καυσίμου 3.2 bar είναι υπεύθυνος για να τρέφεται ο 4AGE πάντα με καύσιμο. Τα καυσαέρια κινούνται μέσα από μια φτιαχτή εξάτμιση, που διαθέτει όμως μεσαίο για το απαραίτητο back pressure και ελεύθερο τελικό. Το κιβώτιο ταχυτήτων με την σειρά του απέκτησε καινούρια ρουλεμάν και αλλάχτηκαν τα προβληματικά γρανάζια.
Στο πίσω μέρος, τώρα, το μπλοκέ διαφορικό, με βήμα 4.3 απέκτησε φτιαχτές, ρυθμιζόμενες κόντρες στα ψαλίδια και ρυθμιζόμενη ράβδο Panhard. Τα φρένα «μπροστά» έμειναν τα εργοστασιακά, καθώς καλύπτουν τις ανάγκες του αυτοκινήτου
Όμως παρά τις τόσες αλλαγές, ο χρόνος είχε ήδη αρχίσει να αφήνει τα σημάδια του στο αμάξωμα, σε συνεργασία με τον καιρό της Κοζάνης και οι πρώτες σαπίλες έκαναν την εμφάνιση τους.
Με τα κομμάτια ενός άλλου δότη, μιας ακόμα ΤΑ που αγοράστηκε για ανταλλακτικά, έγιναν οι απαραίτητες επιδιορθώσεις και ο «καρκίνος» έφυγε για πάντα από το σώμα της Celica.
Εξωτερικά, το μαύρο χρώμα περάστηκε από την αρχή και πάνω στο αμάξωμα έχουν μπει, μπροστά ένα spoiler της αυστριακής Foha, καθώς και μια αεροτομή της πίσω. Το «παντζούρι» στο πίσω τζάμι είναι must για όλα τα αυτοκίνητα των 80s και είναι της Auto Plus. «Δεν το βγάζω με τίποτα, είναι period correct», λέει ο Γιώργος
Μέσα στη μανούρα
«Θέλω να το κρατήσω, όπως όταν ήταν η εποχή του, δεν έχει κάτι ηλεκτρονικό πέρα από τον εγκέφαλο για τον κινητήρα, είναι ακριβώς όπως όταν κυκλοφορούσε τότε, το `90» λέει ο Γιώργος και κοιτάει στο βάθος, καθώς θυμάται κάποιες ιστορίες από τότε. «Γι’ αυτό άμα δεις δεν ασχολήθηκα και με μεγάλες ζάντες, θέλω κοντό και φαρδύ λάστιχο και ξέρεις τι ετοιμάζω»
Ο λόγος για τις φτιαχτές σιδερόζαντες, 8Χ13 πίσω με αρνητικό offset και 7Χ13 μπροστά με μηδενικό, που βασίστηκαν πάνω στις αρχικές που φορούσε το αυτοκίνητο από το εργοστάσιο. Περιμένω πως και πως να τις δω φορεμένες στη θέση των Starmag, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή πάνω στο αυτοκίνητο.
Όμως, αυτές οι αλλαγές στην ανάρτηση, σε συνδυασμό με τα λάστιχα, έκαναν το τιμόνι βαρύ και ασήκωτο. «Έπρεπε να είσαι φαγωμένος για να το στρίψεις», αναφέρει ο Γιώργος και μου εξηγεί πως στην θέση της μηχανικής κρεμαριέρας, τοποθέτησε μια υδραυλική, από Golf. Μετά από μελέτη, υπομονή και πολλές μετατροπές. Όπως κάθε τι σε αυτό το αυτοκίνητο
Τέλος το εσωτερικό είναι σε άριστη κατάσταση και έχει την εργοστασιακή του μορφή. Μοναδικές προσθήκες, ένα χωστό τιμόνι της Sparco με φτιαχτό (ναι, και εδώ) κώνο, ώστε να έρθει σε συγκεκριμένο ύψος και μια κονσόλα οροφής της εποχής. Σε αυτή βρίσκονται τα απαραίτητα όργανα για τον έλεγχο του κινητήρα, όπως πίεση και θερμοκρασία λαδιού, βολτόμετρο.
Τότε είναι που ο Γιώργος αρχίζει να μου εξηγεί πως το συγκεκριμένο μοντέλο δεν είχε πολλά έξτρα στο εμπόριο, για μηχανική βελτίωση, παρά μόνο εξωτερικής εμφάνισης.
«Τότε, το 90, είχαμε μια εικόνα από τα περιοδικά της εποχής -μη φανταστείς αναλυτική- και κάποιοι βελτιωτικοί οίκοι έβγαζαν κομμάτια για Celica, αλλά ήταν σπάνια και ακριβά, οπότε το πιο λογικό ήταν να δεις τι θες να κάνεις, να πάρεις την ιδέα που λέμε και να το φτιάξεις μόνος σου για το συγκεκριμένο αυτοκίνητο. Πολλά κομμάτια είναι παρμένα από το παλιατζίδικο και με υπομονή ήρθαν ακριβώς εκεί που χρειαζόταν».
«Το ίντερνετ βοήθησε περισσότερο απ’ όλα τα εργαλεία στην κατασκευή, καθώς είδαμε πέντε πράγματα παραπάνω». Απ’ τα εγχειρίδια που υπάρχουν διάσπαρτα, μέχρι τις επαφές με ανθρώπους που μπορούν να βρουν το ανταλλακτικό που σου χρειάζεται. Κι αυτά είναι τα πιο σημαντικά για να προχωρήσεις
«Παλιά έβλεπες μόνο ό,τι περνούσε μπροστά από τα ίδια σου τα μάτια. Τώρα είναι αλλιώς, έχεις από παντού επιρροές. Κι εγώ πάντα ήθελα να κάνω πολλές αλλαγές στο αυτοκίνητο, να το φέρνω στα μέτρα μου. Απλώς, λίγο η άγνοια και λίγο οι όποιοι περιορισμοί δεν βοήθησαν. Αυτό το πρόβλημα μας έλυσε το ίντερνετ». Η στοργή και το προδέρμ είναι δεδομένα
Παρ’ όλα αυτά, χωρίς τους πραγματικούς φίλους, που ο καθένας βοήθησε με τον τρόπο του, δεν θα γινόταν να φτάσει σε αυτό το επίπεδο το τελικό αποτέλεσμα. Ένας ηλεκτροσυγκολλητής, ένας με τόρνο ήταν καταλυτικοί παράγοντες σε κάθε είδους μετατροπή. Και πόσοι ακόμη.
«Τους ευχαριστώ όλους για την υπομονή τους», χαμογέλασε. Και έσβησε το γνωστό “West” στο μεταλλικό τασάκι.
Να το κλείνουμε
Η ώρα πέρασε και για να κλείσουμε την κουβέντα μας, τον ρώτησα πώς νιώθει κάθε φορά που μπαίνει μέσα.
Τότε, αυτός σηκώθηκε, άνοιξε την πόρτα, κάθισε στο κάθισμα, κοίταξε το στροφόμετρο, χάιδεψε το τιμόνι, γύρισε και μου λέει «γοητεύομαι κάθε φορά που μπαίνω μέσα, με πάει πολλά χρόνια πίσω, τότε που όλα εξαρτιόνταν από τα χέρια σου. Δίνει πολλά χαμόγελα σε μένα και σε αυτούς που πάω βόλτα» και έγνεψε ξέροντας πως το έχω ζήσει.
«Έβγαλα τα απωθημένα μου της δεκαετίας του `90, μ’ ένα αυτοκίνητο της δεκαετίας του `80, στη δεκαετία του 2000», μου είπε, καθώς κλείναμε το γκαράζ
Στο δρόμο της επιστροφής σκεφτόμουν όλα τα παραπάνω και πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι, με μεράκι δίπλα μας που θέλουν και κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
Αυτή η σπάνια, ανόθευτη αγάπη για το αυτοκίνητο, σα να βγήκε από βίντεο που συναντάς μόνο στο εξωτερικό, υπάρχει και εδώ, στην Ελλάδα, ίσως και στη διπλανή μας πόρτα. Απλώς, πρέπει να την ανακαλύψουμε.
Και ξέρεις κάτι; Έχει πολλές ιστορίες να μας διδάξει. Κι όχι μόνο για μαύρες Celica.
Photo: Jandri Angel Photomotive
Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.
