Κι όμως, η Mustang GT 5.0 V8 δεν είναι η αμερικανιά που φαντάζεσαι

Το αμερικανικό κοινό των muscle cars έχει μεγαλώσει με γενιές από Mustang. Όμως, αυτή είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται η απόβαση. Με τη νέα Mustang GT. Οδηγούμε την 5λιτρη. Την «καλή»

Την οδηγείς, κατεβαίνεις και σε βάζει σε σκέψεις. Αν θες άφθονο πισωκίνητο fun και όνομα με ιστορία χωρίς να πουλήσεις νεφρό, η Ford Mustang GT είναι το σωστό αυτοκίνητο

Από το 1964 η Ford έχει στο τσεπάκι της το αμερικανικό κοινό των muscle cars με γενιές και γενιές από Mustang. Όμως, αυτή είναι η πρώτη φορά που το automotive σύμβολο της άλλης ”όχθης” επιχειρεί σοβαρά τη ”γέφυρα” με τους ευρωπαίους petrolheads

Τι λέει το 4Drivers: Πληθωρικό. Σε εμφάνιση, κυβικά, κυλίνδρους, ισχύ (421 PS), ροπή (54 kgm), ήχο, παντιλίκι. Ξεπερνάς το στερεότυπο της ”αμερικανιάς” και απολαμβάνεις το μέγιστο πισωκίνητο ατμοσφαιρικό fun που μπορείς να πάρεις στα συγκεκριμένα χρήματα

Yes, sir: κινητήρας που αποδίδει μέχρι το βάθος του στροφόμετρου, επιδόσεις (0-100 σε 4.8”, τελική 248 km/h), αναλoγική αίσθηση, υπερστροφικός εθισμός, ακριβής απόκριση γκαζιού, bite / αντοχή φρένων, πλευρική στήριξη, απολύτως ιδιαίτερη σχεδίαση

Sorry no: απαγορευτικός κυβισμός για την Ελλάδα, κατανάλωση υπό πίεση, βάρος (1.745 kg), πανικός από smartphones που σε ”σημαδεύουν”

Απέναντι: Oυσιαστικά, μια κατηγορία μόνο του. Υποθετικά, Audi TT, BMW 2 Series 

Bitch, better have my money: από €48.000

Υπάρχουν λίγα, έως ελάχιστα, αυτοκίνητα στις μέρες μας που χωρίς υπετροφοδότηση σου επιτρέπουν να βάλεις μια 6η στο μπρούτο, ενισχυμένο εξάρι κιβώτιο (θυμίζει κάτι από Nissan 350Z) και να ρολάρεις με 6η και 1000 rpm στο μεγάλο, στροφόμετρο που έχεις μπροστά σου.

Ναι, με 6η και ”χίλιες”. Άκοπα, αβασάνιστα, ηδονικά οκτακύλινδρα με κάποια 54 kgm ροπής να ορίζουν το μακρύ καπό με τις μαύρες ρίγες. Μπορείς να αφήσεις αυτή στο σφιχτό gate και να επιταχύνεις μέχρι απαγορευτικές ταχύτητες. Με την ίδια σχέση απ΄τα 40 ως τα 250 km/h; Δεν σου συμβαίνει κάθε μέρα, ε;

Εντυπωσιακή από κάθε γωνία και μη ”μαϊντανός”. Η πεντάλιτρη Mustang χτυπάει bull’s eye στο εφηβικό θυμικό

Όσοι τυχόν ενδιαφερόμενοι για Mustang, όσοι την έχετε απωθημένο απ΄το αρχετυπικό ”Bullit”, όσοι ονειρεύεστε μια τέτοια (πάθαμε ένα μικροσόκ όσο βλέπαμε επί μια εβδομάδα τα κινητά να σηκώνονται ”βροχή” για να απαθανατίσουν το πέρασμά της), καλό είναι να ξέρετε πως αυτό είναι το μοτέρ το σωστό.

Κι όχι τόσο το τετρακύλινδρο 2.3 των 317 ίππων απ΄το Focus RS, που, ναι μεν εκεί μοιάζει ιδανικό, αλλά εδώ, στο Mustang, ταιριάζει σαφώς περισσότερο η ολιστική εμπειρία ενός οκτακύλινδρου. 

Μάθημα ιστορίας: O Steve McQueen ήξερε πώς να αρμέγει τις Mustang της εποχής του. Η σκηνή με το πιο classic car chase στην ιστορία του κινηματογράφου

”Δεν υπάρχει υποκατάστατο για τα κυβικά” έλεγε το κλασικό αμερικανικό τσιτάτο που ο,τιδήποτε κάτω από 5 λίτρα, 500 άλογα και 5000 κυβικά το θεωρούσε καμινέτο. Εδώ, η Mustang, διαθέτει τα ισόποσα κυβικά,  βγάζει κάποιους 421 ίππους που, φυσικά, φτάνουν και περισσεύουν.

Ο V8, σχεδόν ακόρεστα, ανεβάζει, δονείται ελαφρά πάνω στις ενισχυμένες βάσεις του, ο βαθύς επιβλητικός ήχος χωρίς τεχνητά subwoofer πλημμυρίζει την καμπίνα.

Το κυρίαρχο στοιχείο είναι το ”βουνό ροπής”. Νταλίκα. Κλασικός V8, αλουμινένιος, με μεταβλητό χρονισμό, δύο εκκεντροφόρους επί κεφαλής σε κάθε σειρά, τέτοιος, ξέρετε…, που βγάζει τη δύναμη χωρίς στρες και οριακές πιέσεις και ικανός να γράφει άκοπα χιλιόμετρα

Η μέχρι τώρα περιγραφή θα μπορούσε, ωστόσο, να είναι copy-paste για όποια δυνατή προηγούμενη έκδοση του Mustang που ήταν μερικά κλικ πάνω απ΄τις entry εκδόσεις του, τύπου pony car. Με μια διαφορά. Αυτό, όπως γράφουμε και παραπάνω, είναι, ουσιαστικά, το πρώτο Mustang που επιχειρεί τη σοβαρή ”γέφυρα” με τους ευρωπαίους petrolheads. 

Να το πάρουμε και αντίστροφα, δηλαδή. Αν το Focus RS είναι το πρώτο μοντέλο με το λογότυπο ”RS ” που επιχειρεί καριέρα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μπας και μάθουν τα ”αμερικανάκια” τι εστί petrolhead βερύκοκο, έτσι ακριβώς, και το Mustang είναι το πρώτο, εδώ και πενήντα χρόνια muscle car με το μπλε οβάλ στο καπό, που θέλει να μας πείσει πως το ”άγριο άλογο” δεν είναι μόνο για ευθείες και burn outs σε φανάρια.

[Διάβασέ το: Οδηγώντας το Ford Focus RS. Θα σέβεστε]

Ναι, είναι βαρύ αμερικανικό κουσούρι τα burn outs από φανάρι σε φανάρι για τον καταπιεσμένο, μέσο ”fast and the furious” ανθρωπότυπο. Έχοντας σαν δαμόκλεια σπάθη από πάνω του τις χειροπέδες άπαξ και υπερβεί το όριο των 60 μιλίων και ζώντας σε μια αχανή χώρα που υποχρεωτικά συνδέει τα όριά της με τεράστιες, βαρετές ευθείες, εξαντλείται σε φτηνούς θεατρινισμούς καψίματος της πανάκριβης silica – μια που το ‘φερε η κουβέντα, μια τετράδα απ΄τα συγκεκριμένα Pirelli P Zero που φοράει κοστίζουν γύρω στα €850…

Με τη διαφορά πως τώρα είναι πραγματικά περιττό να εξαντλείς το Μustang Fastback GT 5.0 V8 με ντόνατς και χαζές εκκινήσεις.

Άλλωστε, υπάρχει εγκατεστημένη απ’ τη Ford η λειτουργία launch control. Κατά την ταπεινή μας γνώμη, σε προσωπικό αυτοκίνητο θα το κάνεις, μια, δυο, άντε τρεις φορές για να σου φύγει η περιέργεια και μετά, σαν συνειδητοποιημένος petrolhead, θα προτιμήσεις να παίξεις με τς χαρτογραφήσεις και να απολαύσεις το διαφορετικό της εμπειρίας.

Γιατί τέτοια είναι. Πληθωρική, ικανή να ταξιδεύεις στον ανοιχτό δρόμο με μεγάλες ταχύτητες και μικρές rpm, αβανταδόρικη ως χαρακτήρα και, εν δυνάμει, απαιτητική. 

 Αχαλίνωτο σεξ αμερικανικού τύπου. Αν τη σεβαστείς, σε διαστάσεις, ισχύ και ευκολία του να απλώνει τη χάρη της, οι συγκινήσεις που προσφέρει είναι μοναδικές. Δυνατό πισωκίνητο με τσαγανό και αναλογική αίσθηση που προσηλυτίζει διακριτικά τον ευρωπαίο petrolhead σε τιμή ευκαιρίας στο εξωτερικό. Εδώ, όμως, είναι Ελλάδα και ισχύουν άλλα φορολογικά ήθη

Η Mustang, παρά τον εκσυγχρονισμένο στόλο των ηλεκτρονικών που είναι εξοπλισμένη, διατηρεί ακόμα αυτή τη μη digital εμπειρία στην οδήγησή της.

Την αυτοσυγκέντρωση να την ”πας” από ένα επίπεδο και πάνω, την καθαρή αίσθηση απ΄το βαρύ τιμόνι, το μπλοκέ, το ESP που απενεργοποιείς, το βαθύ πάτημα στο δεξί πεντάλ που μπορεί να σε εξελίξει ως οδηγό. 

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά αν δεν αφορούσαν ένα αμερικάνικο αυτοκίνητο και αφορούσαν ένα ευρωπαϊκό, οι περισσότεροι θα τα χαρακτηρίζαμε ως τη συνταγή για ένα ιδανικό αναλογικό αυτοκίνητο. Αλλά είναι αμερικάνικο. Και όλοι έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τα στερεότυπα.

Μόνο που εδώ, ο τοίχος έχει αρχίσει να πέφτει. Ναι, δεν τη λες ευέλικτη αλλά ένα πραγματικό muscle car πoυ έχει στο οπλοστάσιό του την ικανότητα να σου χαρίσει χαμόγελα, αίσθηση αυτοπεποίθησης αλλά και υψηλή κατανάλωση αν αρχίζεις να εξαντλείς το στροφόμετρο. Κάποια +20 lt/100 km ήταν εντός παλμαρέ τις περισσότερες μέρες που συμβιώσαμε μαζί της. Και κάποια 15.0 lt/100 km όταν ηρεμήσαμε σε μικτή, ρεαλιστική χρήση.

Ο πεντάλιτρος είναι εκτός ελληνικής πραγματικότητας αλλά σε όποιον αφορά (παίζει και leasing;) είναι μια μοναδική, ιδιαίτερη επιλογή. Το Mustang δεν έχει το εκλεπτυσμένο ραφινάρισμα ενός ευρωπαϊκου, αγνού sportscar, όπως μια Cayman για παράδειγμα, αλλά προσφέρει μια πλούσια, macho, αβανταδόρικη και αναλογική εμπειρία που γοητεύει ακόμα και σε ρολαριστούς ρυθμούς

Η πρώτη μας επαφή υπό πίεση ήταν σε αριστερή κατηφορική με 4η. Είναι σημαντικό, σε αρχκή εκτίμηση, να μην ασχοληθείς με πόσα χιλιόμετρα έστριψες και άλλα τέτοια, αλλά να προτιμήσεις να εστιάσεις τον εγκέφαλό σου στην αίσθηση τού τι κάνει ακριβώς.

Αιχμηρό δεξί πεντάλ και απόλυτα γραμμική απόκριση. Ξαφνιάζεσαι. Γιατί έχεις το στερεότυπο, που λέγαμε, στο κεφάλι.

Κάνεις trailing throttle για να τσεκάρεις τη μικρορυθμισιμότητα του πίσω άξονα, εκεί όπου πλέον θα συναντήσεις πολλαπλούς συνδέσμους, και νιώθεις άμεσα το ελάφρωμα. Το εντοπίζεις αμέσως.

Η ουρά είναι ευαίσθητη στο πάτημα ή τη μεταφορά βάρους αλλά χωρίς να δημιουργεί περίεργες αναταράξεις ή ασάφεις μεταξύ μπροστινού και πίσω άξονα, όπως συχνά συνέβαινε με γουέστερν δυνατές κατασκευές.

Δοκιμάζεις να πατήσεις απότομα και ένα τσικ πιο βαθιά το δεξί πεντάλ και η τροχιά κλείνει όμορφα και με μια macho γοητεία. Απ’ την άλλη, αν μπεις υπερβολικά γρήγορα η τροχιά θα ανοίξει περισσότερο απ΄το ιδανικό, ίσα-ίσα για να σου θυμίσει πως το Mustang είναι ένα βαρύ αυτοκίνητο με περισσότερα από 1.700 kg και έναν βαρύ V8 εκεί μπροστά (65 ολόκληρα κιλά επιπλέον σε σχέση με το ”μικρό” των 2.3 lt).

Που σημαίνει πως πρέπει να το ”περιμένεις” για λίγο στην αρχική φάση του turn-in, να ”κάτσει” το μπροστινό και μετά να δοκιμάσεις: το δεξί πεντάλ, τη δύναμη που λυσσά μέχρι τις 7.000 rpm ή το θάρρος που διαθέτεις.

Όλα τα παραπάνω σε απαιτητικούς ρυθμούς ή αντίστοιχους φωτογράφισης που μπαίνεις, καταγράφεις, σημειώνεις. Μετά, χώνεσαι στα Recaro με τη γεμάτη στήριξη, κουμπώνεις ”αντρικά” τις σχέσεις, τσουλάς στην πόλη χωρίς να υποφέρεις επουδενί ως κύλιση και ζεις το διαφορετικό.

Μπροστά σου τα μεγάλα όργανα ελέγχου, η κλασική διπλή διάταξη στο ταμπλό, το ταμπελάκι που θυμίζει το μακρινό 1964, το χρήσιμο Sync2 της Ford στην κεντρική οθόνη αφής και η συμπαγής, χωρίς τριγμούς, συναρμολόγηση. Αν και σε επιμέρους λεπτομέρειες (για παράδειγμα, οι διακόπτες της κεντρικής κονσόλας είναι πλαστικοί και κουνιούνται στις βάσεις τους), το Mustang  είναι μερικά κλικ κάτω απ΄το γερμανικό status. Tα Recaro είναι βαθιά, στηρίζουν αλλά θα τα προτιμούσαμε με υφασμάτινα για περισσότερο grip 

Το οδηγείς και σκέφτεσαι πως μέγιστοι μαέστροι αυτοί εκεί, στα κεντρικά του ”μπλε οβάλ”. Έχουν το μηχανολογικό απόθεμα κι απ΄τα δύο σύμπαντα κουλτούρας. Απ’ τη μια, τα παλιά RS, τα Cosworth, τα WRC, κι απ΄την άλλη, την προσέγγιση με τα highways, τους V8 και το χρήμα μιας αυτοκινητικής ηγεμονίας στη μεγαλύτερη, επί δεκαετίες, αγορά του πλανήτη.

[Διάβασέ το: Οδηγώντας στη Route 66]

Τώρα, λοιπόν, γίνεται η μίξη. Για μας, αν έπρεπε να διαλέξουμε εντός μπράντας, το Focus RS θα ήταν μονόδρομος στα χρήματα αυτά.

Το αφήνεις ένα σεκόντ να βρει grip μπροστά όπως έρχεσαι σε κλασικά ολισθηρό ελληνικό τάπητα, και μετά ”οπλίζεις”. Με το δεξί πεντάλ βαθιά στη μοκέτα. Το πόσα μέτρα θα γράψεις στην έξοδο είναι θέμα επιλογής και αποθέματος σε πίσω λάστιχα. Υπό προϋποθέσεις, ασυγκράτητη

Αλλά αυτή η Mustang σε υποχρεώνει αν την οδηγήσεις και την καταχωρίσεις στο database σου, να σεβαστείς όσους την επιλέγουν: για το εντυπωσιακό body πoυ ξεσηκώνει; ΟΚ, opinions are like…. Για το πληθωρικό της εμπειρίας; Ναι, ”προχώρα” το. Για την ψιλοξεχασμένη αίσθηση του να οδηγείς ένα (αρκετά) παρθένο δυνατό πισωκίνητο που δεν ”πάει” μόνο του; Μάλιστα. Αν είναι για αυτό, δαγκωτό.

Ναι, η Ford Mustang 5.0 GT δεν είναι, ακριβώς, η ”αμερικανιά” που φαντάζεσαι. 

ΥΓ Στο παραπάνω κείμενο, τη μια φορά το οριστικό άρθρο είναι ουδέτερο (”το” Mustang) και την άλλη είναι θηλυκό (”η” Μustang). Το στερεότυπο έχει υποστεί σοβαρό ρήγμα. Μάλλον θα κρατήσουμε το θηλυκό. 

Photo: Δ. Θεοχάρης / 4Drivers