Nissan Micra Cup. Το fun των €2.500

 Σκληρό, λακωνικό, αγωνιστικό με πινακίδες. Το μεταμνημόνιο επιτάσσει χαμηλό badget και όσο περισσότερη χαρντκορίλα. Micra Cup στην πόλη

Το κόκκινο Micra του Βασίλη Κ., αναγνώστη του 4D (τον οποίο και ευχαριστούμε για την παραχώρηση του αυτοκινήτου του), έχει το δικό του τιμημένο παρελθόν. Ήταν ένα απ΄τα αγωνιστικά Μicra της επίσημης Nissan που συμμετείχαν στο Ενιαίο Cup του 2003-4 που φτιάχτηκαν στου ”Θεοχαράκη”. 

Τώρα, το αυτοκίνητο έχει κάποια 83.000 km ενώ το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν, ίσως, το μόνο που είχε τρέξει κι ως ”μουλάρι”, δηλαδή αυτοκίνητο δοκιμών με χωμάτινες αναρτήσεις. 

Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης το είχε πάρει με αγωνιστικές πινακίδες με 17.000 km στο οδόμετρο και τα υπόλοιπα, μέχρι σήμερα, είναι ως ”κανονικό” αυτοκίνητο. Καθημερινό. Όσο καθημερινό μπορεί να είναι ένα ”Cup”. Όμως έτσι είναι τα νέα παιδιά που στα 25 τους χρόνια πάνε και Ιωάννινα μ’ αυτά. Ήρωα, Βασίλη…

 Λιτό, στο στρογγυλό σαν τσιχλόφουσκα αμάξωμα, χαμηλό, γυμνό, με τα ”σίδερα” (βλ. roll cage) να δένουν το λιλιπούτειο body. Ετοιμοπόλεμο. Ο Βασίλης το πήρε πριν λίγα χρόνια, ακριβώς όπως το βλέπετε

 Κάτω απ΄το καπό βρίσκεται ο γνωστός 1400άρης, ατμοσφαιρικός με απόδοση γύρω στους 100 ίππους, στα 920 kg. Στα τέσσερα άκρα του αμαξώματος οι ρυθμιζόμενες μπουκάλες της Bilstein και οι τροχοί Sparco Compomotive με ελαστικά Toyo R1R σε διάσταση 195/50/15. Ο Βασίλης λέει πως ”τώρα το αμάξι έχει χαλάσει ”αναρτησιακά” και δεν είναι όπως πρέπει”

Ανοίγω την ελαφριά πόρτα, γυμνή, σκέτη λαμαρίνα. Δυο διακόπτες εξέχουν για τα παράθυρα που ανοίγουν – ακόμα, ηλεκτρικά. Είναι η μόνη πολυτέλεια του Micra. Εννοείται δεν υπάρχει , οι διακόπτες είναι εκεί αλλά πέρα από αλάρμ, ραδιόφωνο (τι λες, τώρα;) όλα τα άλλα είναι όπως αρμόζει σε ένα μικρό, απλό προσθιοκίνητο αγωνιστικό του Ενιαίου. 

Χωρίς ABS ή κατανεμητή πίεσης, εννοείται χωρίς κάποιου είδους ηλεκτρονικό βοήθημα, ξερό και θορυβώδες.

 Τη μέρα της φωτογράφισης συνέπεσε να φτάσουμε στο σημείο συνάντησης με τα Ford Fiesta και Renault Clio, οπότε η διαφορά από ένα πολιτισμένο, hi-tech υπερμίνι του σήμερα με το λιτό, σκέτο-για-οδήγηση Micra Cup είναι ακόμα πιο σοκαριστική. Το βουκολικό, κάπου στην πόλη, είναι άσχετο αλλά ενδιαφέρον

• Διάβασέ το: Fast Test – Ford Fiesta vs Renault Clio

Ο δίμετρος Βασίλης έχει το κάθισμα σχεδόν τέρμα πίσω και ευτυχώς ο ”σιδηρόδρομος” δουλεύει με το μπάκετ να μην είναι σταθερά βιδωμένο. Το φέρνω πιο κοντά για να φτάνω τα πεντάλ

Στα δεξιά μου ο μεταλλικός επιλογέας που μοιάζει με ”πυργολεβιές” αλλά ο Βασίλης λέει ότι ”μπορεί και να μην είναι αλλά να τονίζεται η ιδέα καθώς κάθεσαι τέρμα χαμηλά στο πάτωμα, λείπουν τα πλαστικά που συνοδεύουν τον επιλογέα του ”πολιτικού” Micra και μένει μόνο ένας μάλλον πιο μεγάλος βιδωτός λεβιές στην άκρη του”

 Δένομαι με τις ζώνες τεσσάρων σημείων και ξεκινάω σιγά-σιγά μέσα στο θορυβώδες, τραχύ ρελαντί του τετρακύλινδρου. Στους θόλους ακούω όλα τα μικρά πετραδάκια που πετάγονται, η κύλιση είναι σκληρή, ασυμβίβαστη

 Πέρα απ΄την ενίσχυση του κλωβού ασφαλείας (roll cage), υπάρχουν επιπλέον δεσίματα της Ultra Racing, σινεμπλόκ της Powerflex ενώ πίσω υπάρχουν μεταλλικές  ”μπίλιες” στους συνδέσμους. Είναι ξερό

Το τιμόνι είναι σχετικά αργό με 3.5 στροφές απ’ άκρη σ’ άκρη αλλά στην πράξη καθώς στρίβεις, σχεδόν μονοκόμματα, αρκούν μικρές και ακριβείς κινήσεις. Η αίσθηση της ηλεκτρικής κρεμαγιέρας είναι αρκετά ζωντανή και έχει χαρακτηριστικό βάρος που απαιτεί κάποια φυσική δύναμη. Ακριβής. 

Ο θόρυβος απ΄την ολόσωμη εξάτμιση είναι έντονος και διαπερνά καμπίνα και γύρω ατμόσφαιρα. Το δεξί πεντάλ απόλυτα γραμμικό και αρκετά ευαίσθητο στο πάτα-άσε.

Το έντονα ανηφορικό κομμάτι της διαδρομής με κάνει να εξαντλώ τα όρια του στροφόμετρου και των ντεσιμπέλ ώστε να αποκτήσω τη σχετική φόρα. Κάνει τρελή ζέστη σήμερα, ο ήλιος βαράει, το ίδιο και οι θόρυβοι απ΄τη λαμαρίνα που δεν μονώνει τίποτα απολύτως. Ο τετρακύλινδρος ανεβάζει, είναι ζωντανός χαμηλά και στις μεσαίες ενώ ψηλά δείχνει να μην έχει τη δύναμη που σηκώνει το πλαίσιο.

Στα κλειστά κομμάτια μένεις πιο μαζεμένος με το γκάζι καθώς έχει την τάση να ανοίγει σχετικά εύκολα τροχιά, περνάς καλύτερα με σταθερό δεξί πεντάλ και ανοίγεις τέρμα-πάτωμα με το που θα αρχίσεις να ισιώνεις. Ή με υπομονετική είσοδο. Στα πιο ανοιχτά κομμάτια περνάς ως έχει. Flat out. 

 Η αίσθηση είναι μονοκόμματη, on-off. Σε στιγμιαίο άφημα γκαζιού το Micra μένει πρακτικά ανεπηρέαστο και δεν σπάει η πρόσφυση του πίσω άξονα ενώ μόνο αν το συνδυάσεις με μικρή αλλά έντονη μεταφορά βάρους γίνεται πιο παιχνιδιάρικο

 Γίνεται με, επίσης στιγμιαίο, ”τσίμπημα” του φρένου – ακόμα καλύτερα με αριστερό πόδι ώστε να είσαι με το δεξί αμέσως στο γκάζι και να διατηρήσεις τη φόρα σου. Το grip όταν ζεσταθούν τα Toyo σε βοηθά να στρίβεις όπως έρχεσαι

Η διόρθωση γίνεται με έναν όμορφο, ιδιαίτερα συμπαγή τρόπο ενώ ακόμα κι όταν περνάς πάνω απ΄το μικρό χάσιμο στο apex της στροφής το Micra δείχνει δεμένο και χωρίς να χάνει τις γραμμές του.

Ο Βασίλης το πήρε μόλις €2.500, ένα ποσόν ιδιαίτερα λογικό δεδομένου των specs και του ”επίσημου” βιογραφικού του. Είναι μια ζωντανή υπενθύμιση του πώς ένα μικρό αυτοκίνητο, όπως η γενιά με τον κωδικό Κ12 (στην παραγωγή από 2002 έως 2007), μπορεί να γίνει ένα πολεμικό περίστροφο τσέπης.

Μας λέει, επίσης, πως με σωστή ανάρτηση το Micra στρίβει παντού χωρίς σκέψη. Ίσως, όπως λέει, κατά την επισκευή των Bilstein να μην μπήκαν τα σωστά λάδια και έτσι να είναι πιο μαλακή ενώ απ΄την πλευρά μας εντοπίσαμε ένα μάλλον πιο μαλθακό rebound σε σχέση με το χαρακτήρα του αυτοκινήτου και το κοντό μεταξόνιο.

Τελειώνοντας τις λήψεις, αφήνω να δουλέψει το μοτέρ. Γερό, χωρίς ίχνος προβληματισμού για διαρροές ή βλάβες. Μόνο αλλαγή λαδιών κάθε 7.500 km και ξεχνάς κάθε άγχος για ευαισθησίες. Κλασικό τζαπόνι.

 Παλιά κρατούσαμε σημειώσεις με μολύβι και χαρτί. Τώρα αρεί να ηχογραφείς στο κινητό σου για να επανέλθεις όταν θα χρειαστεί να γράψεις το άρθρο. Λίγο πριν βγούμε απ΄το μπάκετ ενός ιδιαίτερου low budget αυτοκινήτου

Το κοιτάζω, δείχνει εστιασμένο, με θητεία σε στρατό ξηράς. Το λες και όμορφο, με το δικό του τρόπο.

Fun με χαμηλό budget.

Photo: Δημήτρης Θεοχάρης / 4Drivers