Jean Alesi. Ο τελευταίος των «Μο-ικανών»

Post date:

Author:

Category:

Ο Jean Alesi είναι Γάλλος, αλλά με καταγωγή απ`την Σικελία. Εξού το ιταλικό στυλ και η φινέτσα. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να είναι μοντέλο, ηθοποιός ή showman. Έγινε οδηγός αγώνων και τον αγαπήσαμε

Jean Alesi

O Jean Alesi έκανε το ντεμπούτο του στην F1 το 1989, με την ομάδα του «θείου» Ken Tyrrell

Παράλληλα, κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην F3000 οδηγώντας για την ομάδα του Eddie Jordan.

Το 1990, συνέχισε με την Tyrrell. Στο Grand Prix του Phoenix, κάνοντας μία φοβερή εκκίνηση, πήρε την πρωτοπορεία μετά την πρώτη στροφή. Την κράτησε για 25 γύρους με ένα σαφώς υποδεέστερο μονοθέσιο απ`αυτό του Ayrton Senna, την πανίσχυρη τότε McLaren MP4/5B Honda.

Με αρκετό οδηγικό θράσος έδωσε μάχη με τον βραζιλιάνο «θεό» για να αρκεστεί τελικά στη δεύτερη θέση. Δείτε το σχετικό video της F1, στο τέλος του άρθρου.

Στο Grand Prix του Monaco της ίδιας χρονιάς, οδηγώντας για πρώτη φορά στην πίστα, παρέδωσε μαθήματα ελέγχου. Πήρε μία ακόμη δεύτερη θέση στον αγώνα.

Το 1991 υπέγραψε συμβόλαιο με την Williams, για να καταλήξει, τελικά, στη Ferrari. Δίπλα στον «καθηγητή» Alain Prost. Αυτή του η κίνηση, ίσως του στοίχισε τότε, όπως φάνηκε εκ των υστέρων, μια λαμπρότερη καριέρα.

H Williams πήρε πρωταθλήματα ενώ αυτός έπεσε στα «πέτρινα χρόνια» του Μαρανέλο. Μονοθέσια «φορτηγά», όπως δήλωσε ο Alain Prost.

Ο λόγος που αγαπήθηκε ο Alesi, ήταν φυσικά το οδηγικό του στυλ, αλλά και γενικά ο χαρακτήρας του. Οδηγούσε, θα έλεγε κανείς, χωρίς μυαλό. Με την ψυχή και την καρδιά, ένα στοιχείο που τον επηρέαζε αρνητικά στην απόδοσή του αρκετές φορές

Τοποθετούσε, με αυτό τον περιέργο τρόπο, τα χέρια στο τιμόνι, στην ώρα «10 και 10». Τότε, που τα τιμόνια ήταν ακόμη «φυσιολογικά». Όχι πιο πολύπλοκα ακόμα κι απ`το κόκπιτ του F-16.

Ο Jean Alesi ήταν, επίσης, εξαιρετικά γρήγορος στη βροχή. Το απέδειξε στη Γαλλία, το 1992. Με slick ελαστικά και βροχή ήταν μόνο 1 δευτερόλεπτο αργότερος απ`ότι οι υπόλοιποι με βρόχινα.

Επανέλαβε κάτι αντίστοιχο το 1995, στο Nürburgring. Έχασε τη νίκη απ`τον Michael Schumacher, μόλις 3 γύρους πριν το τέλος. Λόγω «λαιμαργίας» του V12 της Ferrari 412T2 αλλά και λόγω κακής διαχείρισης ελαστικών.

Ωστόσο, στην ιστορία έμεινε η μια και μοναδική νίκη του στον Καναδά, στην πίστα Gilles Villeneuve. Ήταν και ο παιδικός του ήρωας. Ξύπνησε πολλές μνήμες για τους tifozi. 

Ο Jean Alesi ανήκε σε μια άλλη γενιά οδηγών. Ίσως αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν προσαρμόστηκε μετά το 1994-96, τότε που η F1 άρχισε να αλλάζει πρόσωπο.

Σκέφτομαι ότι θα μπορούσε άνετα να ανήκει στις γενιές των δεκαετιών του ’70 και ’80. Ενθουσιώδης, με πάθος, άνθρωπος έξω καρδιά. Το απέδειξε στο βάθρο της Monza σαν παρουσιαστής, φωνάζοντας «Forza Italia, Forza Ferrari».

O Jean Alesi που λατρέψαμε, ο τελευταίος των «μο-ικανών».

Υ.Γ. το σχέδιο του κράνους του αποτίει φόρο τιμής στον αδικοχαμένο Elio de Angelis

Photo: Google

Το 4Drivers δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκην με τις απόψεις των αρθρογράφων που φιλοξενεί, ενώ, ταυτόχρονα, ενθαρρύνει την ελευθερία γνώμης των contributors προς μια ευρύτερη αντίληψη της αυτοκίνησης.

Διαβάστε μας (και) στο Protagon

Ίσως να σ’ αρέσει